Jeśli bym powiedział, że GFG Style dowodzone przez Giorgetto i Fabrizio Giugiaro przygotowało nowy samochód koncepcyjny na salon samochodowy w Genewie, to z pewnością nikt nie byłby tym zaskoczony, bo tak właśnie działo się od lat. Jednak w tym roku było inaczej, bo jak wiadomo Genewa nie odbyła się, natomiast ośrodek GFG przygotował trzy pojazdy koncepcyjne.
Tym razem nie tylko nie miałem okazji przejechać się nimi, ale nawet nie widziałem ich na żywo. Teoretycznie można było się wybrać do Moncalieri, ale nastąpiłaby konsternacja, bo akurat w tym okresie raczej rzadko kto wybierał się do słonecznej Italii. Wiele samochodów koncepcyjnych stylizowanych przez Giorgetto Giugiaro już przy pierwszym spojrzeniu szokowało.
Zazwyczaj były na wskroś nowatorskie, bądź tak urokliwe, że nie chciało się od nich oderwać wzroku. W tym przypadku raczej tak nie jest, choć nie przesądzajmy, wszak design jest kwestią gustu. Po za tym, jeśli się wykonuje projekty na zlecenie, to zleceniodawca ma duży wpływ na wygląd pojazdu.
Pierwsze auto o nazwie Vision 2030 GFG przedstawiło pod koniec 2019 roku w podczas Riyadh Motor Show. W Arabii Saudyjskiej takie offroadery z oczywistych powodów wzbudzają wielkie zainteresowanie. Muszą mieć gigantyczne koła, spory prześwit, napęd AWD i oczywiście wysokie osiągi. W przeciwnym razie kierowca musiałby się trzymać relatywnie skromnej sieci dróg asfaltowych.
Choć mówi się, że Arabia Saudyjska leży na ropie, to jest to wizja auta o napędzie elektrycznym. Kraj ten przedstawił plan rozwoju do 2030 roku i ku zaskoczeniu zapowiedział przestawienie motoryzacji na prąd. Projekt 2030 bazuje na aluminiowej płycie podłogowej. Silniki elektryczne przy obu osiach tworzą napęd 4 kół. Hyper SUV w kolorach saudyjskiej flagi przyspiesza w 3,8 s do setki i osiąga 250 km/h. Zasięg w tego typu pojeździe bardzo uzależniony jest od stopnia wykorzystywania osiągów i od nawierzchni, bądź jej baraku. Powiedzmy że na asfalcie można uzyskać 450 km.
Drugi koncept – Vision 2030 Desert Raid – bazuje na tym samym projekcie, ale jest pojazdem jeszcze lepiej dostosowanym do pustynnych gonitw (prześwit 24 cm, koła 275/50-20). Jak widać na ilustracjach najwięcej różnic występuje w tylnej części nadwozia. Podobnie jak pierwsza wersja, ma charakterystyczny dla Giugiaro sposób otwierania drzwi oraz uchylanych do góry szyb dachowych znacznie ułatwiających wsiadanie i wysiadanie z auta.
Trzecie auto – Bandini Dora – nawiązuje do barchetty Bandini 750 Sport International, będącej dziełem włoskiego kierowcy wyścigowego i konstruktora Ilario Bandini’ego. Działając w latach 1946-1992 koncentrował się on na rasowaniu silników, opracowywaniu i produkcji w niewielkich seriach aut sportowych oraz wyścigowych. GFG Bandini Dora jest współczesnym odzwierciedleniem takiej barchetty. Design może wydaje się dziwny, ale odznacza się nowatorskim rozwiązaniem wzdłużnych słupków dachowych, które wyrastają z przednich błotników i płynną linią dochodzą aż do tylnego spojlera. Ponieważ przednia szyba jest pozbawiona górnej poprzeczki, więc z tyłu wykonano dwa pałąki przeciwkapotażowe. Przy czym nośnym najprawdopodobniej jest tylko jeden z nich.
Niezależnie od tego czy nadwozie nam się podoba czy nie, jego konstrukcja jest pomysłowa. Dwa silniki elektryczne mają łączną moc 400 kW, która wystarcza by auto mogło się katapultować w czasie 3,3 s do 100 km/h i osiągać 250 km/h. Na asfalcie da się nim uzyskać zasięg ok 450 km. Koła mają rozmiar 245/40-21. WS
